DEMOKRASİ ELEŞTİRİSİNİ GERİ ÇEKMENİN BEDELİ
Öyle anlaşılıyor ki, eğer AKP söz konusu çevreleri aldatmamış olsaydı, diyelim ki, AB kriterlerini yerine getirseydi, bu kesimlerin kurulu düzene, küresel kapitalist sisteme, sınıfsal adaletsizlik ve eşitsizliklere pek itirazları olmayacaktı. Çünkü bu yaklaşımda ne kapitalizm, ne sınıf mücadelesi, ne sermaye egemenliği ve ne de emperyalizm olgusu vardır. Siyaset; ekonomik alt yapıdan bağımsız, maddi temeli ve bağlamı olmayan, adeta kültürel bir kategori gibi ele alınır.
Türkiye'de bu liberal tutumun bir dönem büyük güç kazanması ve etkili olmasının nedeni ise, sol dahil bütün toplumsal kesimlerde son 30 yıldır demokrasi kavramının sihirli bir anlam kazanmasıydı. Demokrasi kavramının böyle mistik bir anlam kazanmasında, sadece liberallerin payı yok elbette. Bu akıl dışı politik iklimin oluşmasında sosyalist solun büyük kesiminin de demokrasiye yönelik bütün eleştirilerini geri çekmesinin payı çok büyük.
Oysa bir solcunun daha mücadeleye adımını attığı ilk yıllarda öğrendiği (ya da öğrenmesi gerektiği) gibi, demokrasiler kapitalist toplumlarda adaletsizlik ve eşitsizliklerin üzerini örten bir şal gibidir. Çünkü, burjuva demokrasileri insanlarda soyut bir eşitlik duygusu yaratarak sermayenin siyasal ve toplumsal egemenliğini gizleyen bir işlev görür. Bu nedenle demokrasiler, kapitalist toplumlarda aslında burjuvazinin en gelişkin ve güvenli egemenlik rejimleridir.
Bu konuda, sol da dahil olmak üzere, büyük bir kafa karışıklığının bulunduğu gerçektir. Çünkü liberalizm, solu sanıldığından daha derin bir şekilde etkiledi ve bozdu. Post-modern edebiyatın sol üzerindeki etkisi de hayli yıkıcı oldu. Özellikle 1990 sonrasında ideolojik ve politik bakımdan yenilenme çabası, ne yazık ki, liberal demokrat bir karakter kazandı.
SOLCULUK ÖNCELİKLE DEMOKRASİ ELEŞTİRİSİDİR
Bilindiği gibi sosyalistler yaklaşık 150 yıl önce, burjuva demokrasisinin hukuksal ve biçimsel eşitlik ilkesinin karşısına, toplumsal eşitlik ilkesiyle çıktı. Siyasal literatüre "sosyal demokrasi" kavramı bu nedenle girdi. Marksist politika teorisi de, bir anlamda bu eleştirinin içinden doğdu. Marks ve Engels'in de kuruluşlarında yer aldığı ilk komünist partilerin adının sosyal demokrat olarak konulmasının nedeni de budur.
Dolayısıyla, devrimci ve sol politika öncelikle burjuva demokrasisinin eleştirisi üzerinde yükselir. Burada sorun, siyasal ve hukuksal eşitlik ilkesine itiraz etmek değildir. Tam tersine, 1789 Fransız Devriminin insanlığa sağladığı en büyük kazanım olan bu ilke elbette kararlılıkla savunulmalıdır. Ancak, sorun bununla yetinilip yetinilmeyeceğidir. Gerçek ve sol bir demokrasi perspektifi, hak ve özgürlükler için yürütülecek mücadeleyi toplumsal eşitlik ilkesine bağlamakla edinilebilir. Hukuksal ve siyasal eşitliğin yanı sıra, ekonomik ve sosyal eşitliğin de gerçekleştirilmesi için mücadele etmek, sizi ancak solcu ve devrimci yapabilir. Değilse, bir burjuva ya da liberal demokrat olarak kalmanız kaçınılmazdır.
ULUSALCILARIN YANILGISI
Bugün Tayyip Erdoğan-AKP iktidarı, 15 Temmuz darbesinin yarattığı siyasal ortamı bir fırsata çevirerek hedefledikleri rejimi, yani dinci-faşist bir diktayı kurmaya çalışıyor. AKP ve Erdoğan, siyasal ve toplumsal hedeflerini paylaştığı 15 Temmuz darbesini bir anlamda tamamlamaya çalışıyor. Yani AKP, darbecilerle mücadele etmiyor, aslında darbeyi farklı biçimde siyasal ve toplumsal hedeflerine taşıyor.
Durum böyle olmasına karşın, şimdi de kimi ulusalcı çevreler, liberallerin geçmişteki tutumuna benzer bir yaklaşımla, AKP iktidarına, "Cemaati tasfiye ediyor" diye destek veriyor. Böylece, bu ulusalcı çevreler, tıpkı bir dönem liberallerin İslamcı iktidara karşı toplumsal direniş refleksini kırdığı gibi, –cumhuriyet mitinglerinden sonraki havayı anımsayın- şimdi de Erdoğan-AKP iktidarının ülkeyi dinci bir başkanlık rejimine sürüklemesine karşı koyacak cumhuriyetçi ve laik kitlelerin direniş iradesinin kırılmasına yol açıyor.
Oysa, darbecilerin daha kısa süre önce Erdoğan'ın yol arkadaşları ve AKP'nin illegal koalisyon ortağı olduğunu unutmamak gerekiyor. Çünkü, AKP ve Cemaat arasında kurulan, 11 yıl boyunca da sorunsuz süren bir ittifak üzerinden Ergenekon, Balyoz ve Askeri Casusluk gibi tertipleri birlikte kurduklarını unutmanın bedeli, bir önceki kumpastan daha ağır olabilir.
Ularım Türkiye böyle bir aptallığa izin vermeyecektir.